Profesor Stoner
Tyt. oryg.: "Stoner, ".
William Stoner urodził się u schyłku XIX wieku w ubogiej rodzinie z Missouri. Wysłany do stanowego uniwersytetu, by studiować agronomię, miast tego zakochuje się w angielskiej literaturze i wsiąka w akademickie życie, tak odmienne od dotychczasowej jałowości.
Jednak to tylko chwilowy uśmiech losu. Z biegiem lat Stoner doświadcza szeregu rozczarowań: małżeństwo z "odpowiednią" familią
odgradza go od własnych rodziców, jego kariera staje się dokuczliwa, żona i córka oddalają się od niego, a doświadczenie ożywczej miłości kończy się groźbą skandalu. Zagłębiający się w sobie profesor Stoner odkrywa stoicki spokój przodków i konfrontuje się z konieczną samotnością.
Błyskotliwa i głęboko poruszająca powieść Johna Williamsa to dzieło znakomitego stanu umysłu. William Stoner wyłania się z niego nie tylko jako archetyp Amerykanina, ale także jako nieprawdopodobnie egzystencjalny bohater.
| Odpowiedzialność: | John Williams ; wstęp John McGahern ; z jęz. ang. przeł. Paweł Cichawa. |
| Hasła: | Powieść amerykańska - 20 w. |
| Adres wydawniczy: | Katowice : Wydawnictwo Sonia Draga, 2014. |
| Opis fizyczny: | 276, [1] s. ; 21 cm. |
| Powiązane zestawienia: | Powieść i opowiadanie psychologiczne Powieść i opowiadanie o tematyce filozoficznej Powieść i opowiadanie społeczno-obyczajowe Powieść i opowiadanie obyczajowe |
| Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
| Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:
Nowości z działu Psychologiczna:
Joanna
Posty: 38
Wysłany: 2016-02-20 22:55:11
To jedna z najpiękniejszych powieści, jakie czytałam.
Historia o życiu człowieka, który pojechał na studia rolnicze, by pomóc rodzicom w gospodarstwie, ale odkrywszy w sobie miłość do literatury pięknej, został profesorem literatury angielskiej. To opowieść o pasji, moralności, miłości, strachu, sensie istnienia i odnajdywaniu się w zmieniającej się rzeczywistości napisana cudownie dojrzałym językiem. Narracja bez patosu, wielkich metafor czy nachalnego grania na emocjach, za to tak obrazowa, że jestem w stanie dokładnie wyobrazić sobie każde pomieszczenie i każdego bohatera. Chylę czoła przed autorem (profesorem literatury angielskiej zresztą) za umiejętność przedstawienia prozy życia w taki sposób, że obgryzałam paznokcie i ocierałam łzy. Dla mnie arcydzieło. Polecam szczególnie bywalcom wydziałów filologii.