Kobiety
O narodzinach i umieraniu miłości oraz o dojrzewaniu do prawdziwej kobiecości. Nałkowska zdobyła się na rzecz niezwykłą: pokazała światu swoją biografię in statu nascendi, swoją niedojrzałość, naiwność, narcyzm. Napisała o tym, o czym myśli młoda dziewczyna stojąca u progu życia. Dziewczyna bardzi inteligentna, ładna, oczytana, rozmarzona, oczarowana własną
urodą i ledwo przeczuwanym powodzeniem, ale przecież trochę zarozumiała, trochę naiwna. Wczesna młodość to w przypadku kobiety czas, w którym myśli ona przede wszystkim o sobie, o własnej urodzie, o rodzących się potrzebach erotycznych, o sile pożądania, o mężczyznach, o powodzeniu. (...) Nie wiem jak dorastają chłopcy. Ale dziewczęta, przynajmniej te myślące, samoświadome - właśnie tak, jak pisała nałkowska. Nie wiem, czy wszystkie doświadczają tego samego. Ale ja rozpoznałam się w tej książce. Inne suknie i obyczaje, ale te same nadzieje, podbudowane wiarą we własną urodę, intelekt; te same waricje na temat mężczyzn, ich spojrzeń, ich gestów, ich wyznań. Ta sama mieszanina wstydu i wyzywającej śmiałości. (Grażyna Borkowska)
Zobacz pełny opisOdpowiedzialność: | Zofia Nałkowska. |
Hasła: | Powieść polska - 20 w. |
Adres wydawniczy: | Warszawa : Prószyński Media, 2010. |
Opis fizyczny: | 220, [3] s. ; 20 cm. |
Uwagi: | Nota wydaw. s. [222]. Ed. oparto na wyd. oficyny Czytelnik z 1976 r. |
Powiązane zestawienia: | Powieść i opowiadanie obyczajowe Powieść i opowiadanie psychologiczne |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)